31 Ιαν 2011

Παραμυθιά - Περιήγιση στους ναούς

Περιήγιση σε μια σειρά από σημεία με θρησκευτηκό ενδιαφέρον στην Παραμυθιά. Ναοί και μοναστήρια χτισμένα σε ρυθμό βυζαντινό, βασιλικής και Ελλινιστικού, είναι διάσπαρτα σε όλη την έκταση του Δήμου.
Ο Βυζαντινός ναός της Παναγίας της Παραμυθιάς (Κοίμησης της Θεοτόκου), ο Μητροπολίτικος ναός του Αγίου Δονάτου, ο ναός του Προδρόμου Ιωάννη, η Παναγία η Λαμποβίθρα, ο ναός της Αγίας Κυριακής, ο ναός της Αγίας Σοφίας, η σπηλιά του Αγίου Αρσένη, ο Ναός του Αγίου Ηλία, ο ναός της Αγίας Μαύρας, είναι ορισμένοι από τους χαρακτηριστικούς χώρους λατρείας του Ορθόδοξου Χρηστιανισμού.
Στις ημέρες όπου εορτάζονται οι χάρες των Αγίων, διοργανώνονται πανηγύρια σε συνέχεια της θρήσκευτικής τελετής.  

Φωτογραφικο υλικό: http://www.paramythia-online.gr/gallery/album02

Αγιος Βαλεντίνος. Άλλο το νόημα του

14 Φεβρουαρίου...
Ελάχιστες ημέρες μας χωρίζουν απο την ομορφότερη ίσως γιορτή, την γιορτή των ερωτευμένων. Εκφράστε την αγάπη σας στο ταίρι σας με ένα δώρο τρυφερό, πρωτότυπο και πολύ προσωπικό. Χρόνια πολλά σε όλους που αγαπούν"
Κάπως έτσι ξεκινάει το "Συναξάρι" ενός ξενόφερτου στον Ελλαδικό χώρο "Αγίου" που το όνομά του το έμαθαν και το προφέρουν ακόμα και τα νήπια. Βαλεντίνος λέγεται και "εορτάζεται" στις 14 Φλεβάρη, ημέρα των ερωτευμένων όπως την αποκαλούν.
Ψάχνωντας το ορθόδοξο εορτολόγιο πουθενά δεν υπάρχει τέτοιος ΄Αγιος, με τέτοιο όνομα και που η εορτή του σημαίνει και εορτή των ερωτευμένων. Αντίθετα ανοίγοντας περιοδικά "ποικίλης ύλης" όπως λέγονται, βλέπεις αφιερώματα, ρεπορτάζ, αγορές-προπάντων αγορές- γι΄αυτή την μέρα. Από τούρτες με το σχήμα καρδιάς και την επιγραφή happy Valentine's Day, πορτατίφ σε σχήμα καρδιάς για όνειρα γλυκά και αγαπημένα, κούπες με λόγια αγάπης, μπαλόνια με θέματα που δεν θέλουν άλλα λόγια, μεγάλες κόκκινες καρδιές με αφιερώσεις, μέχρι εκλεκτά μενού για μεθυστικά, ερωτικά τετ-α-τετ.
Κάπως έτσι μπήκε στην ορθόδοξη ζωή μας αυτός ο δυτικός "ʼγιος" και προσπαθεί να στεριώσει στην παράδοση μας. Ένας "ʼγιος" που δεν τον γνωρίζουμε, δεν τον γνωρίσαμε ποτέ, δεν μάθαμε τίποτε για την ζωή του, για το τι έδωσε "για του Χριστού την πίστη την Αγία". Τόν μάθαμε ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά, όταν φιγουράριζε πρώτα στις προθήκες των ανθοπωλείων με εκείνο το σύνθημα "πέστο με λουλούδια" και μετά στα περιοδικά, τηλεοράσεις, μέσα μαζικής επικοινωνίας, από τις διαφημίσεις που πρότειναν δώρα για την γιορτή των ερωτευμένων. Αυτό ήταν αρκετό για να μπεί στην ζωή μας και να αλλάξει την ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας.
Ναι αυτή είναι η αλήθεια...
Ως έθνος αλλοτριωνόμαστε, "εκδυτικιζόμαστε" και ο εκδυτικισμός μας αυτός έχει προχωρήσει επικίνδυνα σε όλη την έκταση της ζωής μας. Σ΄αυτόν τον δυτικόφερτο "διαφωτισμό" αντιτάσουμε τον πατερικό "φωτισμό" που προσφέρει στον άνθρωπο την όντως σοφία.
Έτσι στην ορθόδοξη πίστη μας δεν υπάρχει "ʼγιος" των ερωτευμένων και αυτό γιατί όλοι οι ʼγιοι μας έχουν σχέση ερωτική με το Νυμφίο Χριστό, εξ΄άλλου ο έρωτας τους αυτός τους οδήγησε να θυσιασθούν για το ερώμενο πρόσωπο.

Αναστάσιμη Προσευχή

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.

Το σύμβολο της Πίστεως - Πιστεύω

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιό του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων·
Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο.
Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα.
Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα.
Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.
Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το 'Αγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών.
Εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.
Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.
Αμήν

Πάτερ ημών

Πάτερ ημών, ο εν τοις Ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου.
Ελθέτω η βασιλεία σου.
Γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

κατά Ματθαίον, στ 9,10,11,12,13
κατα Λουκάν, ια 2,3,4

ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ


   Στήν ἐποχὴ μας εἶναι γεγονὸς ὅτι περνοῦμε μιά πρωτοφανή κρίση. Μεγάλος εἶναι ὁ πόνος μας νά βλέπουμε, σὲ ἀνησυχητικὰ ὑψηλό ποσοστό, τὸ λαὸ μας, τὸν προικισμένο μὲ τόσα χαρίσματα ἀπὸ τὸ Θεό, νά ἔχη χάσει τὸ δρόμο του καὶ τοὺς νέους μας, χωρὶς ἀξίες καὶ ἰδανικά, νά παραπαίουν μέσα στό σκοτάδι τῶν παθῶν τους καὶ ἀρκετοί, τελικά, νά καταστρέφονται.
   Παρὰ ταῦτα, μέσα στήν πανθομολογουμένη κρίση, διαπιστώνει κανεὶς εὔκολα ὅτι ὑπάρχει μετάνοια καὶ ὅτι ὑπάρχουν ἀξιόλογοι ἄνθρωποι, μὲ πνευματικὴ ζωή, μὲ ἱκανότητες καὶ διάθεση νά βοηθήσουν, ἀλλὰ ἀγωνίζονται μεμονωμένα.
   Μετὰ ἀπὸ σκέψεις πολλές, καταλήξαμε στό συμπέρασμα ὅτι, ἂν ἦταν δυνατὸ να συνεργασθοῦν ὅσοι πιστεύουν στίς ἀξίες θὰ μποροῦσε, σὺν Θεῷ, νά ἀλλάξη ἡ γενικότερη νοοτροπία καὶ πορεία μας. Ὅλοι ἐπιζητοῦν αὐτὴν τὴν ἑνωμένη προσπάθεια, ἀλλὰ πῶς θὰ γίνη πραγματικότητα;
   Ἔτσι προχωρήσαμε στή σύσταση καὶ ὀργάνωση αὐτοῦ τοῦ Σωματείου, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖται ἀπὸ μέλη πού τὰ συνδέει ἡ ἀγάπη γιά τὶς ἀξίες μας, χωρὶς τὶς ὁποῖες δέν εἶναι δυνατὸ νά ὑπάρχουμε, ὡς ἄτομα ἐλεύθερα καὶ ὡς Ἔθνος. Πιστεύουμε στή δύναμη τῆς ἑνότητας καὶ θεωροῦμε ὅτι οἱ ἀξίες αὐτὲς εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ Γένους μας. Ἂν τὶς κρατήσουμε θὰ μᾶς διαφυλάξουν. Καὶ ἂν τὶς ἀπεμπολήσουμε θὰ χαθοῦμε.
   Βάσει τοῦ καταστατικοῦ του οἱ σκοποί τοῦ Σωματείου εἶναι: Ἡ βαθύτερη γνώση, ἡ βίωση, ἡ προάσπιση καί ἡ προβολή τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν πού συνθέτουν τήν ταυτότητά μας καί χαρακτηρίζουν τήν ἰδιοπροσωπεία μας ὡς Ὀρθόδοξων Ἑλλήνων. Οἱ ἀξίες αὐτές εἰδικώτερα εἶναι:
-Ἡ μακραίωνη, πολυκύμαντη καί ἐξόχως διδακτική ἱστορία μας. 
-Ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας, πού

Γιατί τα παιδιά καταλήγουν κουκουλοφόροι!!

Γέρων Παϊσίος. Ο βίος του

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».
Εφηβικά χρόνια και ο στρατός
Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να

Ο ναός του Αγίου Βλασίου - Πάπιγκο

Ο ναός του Αγίου Βλασίου, του προστάτη των ποιμένων, χτίστηκε το 1852 στην θέση ενός παλαιότερου ναού του 908. Ο ναός είναι χτισμένος με σπάνια αρχιτεκτονική και διαθέτει αγιογραφίες 100 ετών.
Η πετρόχτιστη εκκλησία του Αγίου Βλασίου είναι ρυθμού μεγάλης βασιλικής και διαθέτει εξάγωνο καμπαναριό. Ο ναός εορτάζει στις 11 Φεβρουαρίου.
Ένα λιθόστρωτο μονοπάτι σας οδηγεί στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε το 1774 και ανακαινίστηκε το 1880. Στο εσωτερικό του έχει ιδιαίτερο διάκοσμο με σπάνιες εικόνες ενώ εντυπωσιακό είναι και το καμπαναριό του, που έχει ύψος 10 μέτρα.
Άλλες εκκλησίες που μπορείτε να επισκεφθείτε στο Μεγάλο Πάπιγκο είναι ο ναός του Αγίου Νικολάου,  της Κοίμησης της Θεοτόκου του 18ου αιώνα και τα ξωκλήσια του Αγίου Χριστόφορου που βρίσκεται σε προνομιακή θέση με υπέροχη θέα και του Αϊ Λιά.

Άγιος Δονάτος

O Άγιος Δονάτος είναι ο Πολιούχος της Πόλης της Παραμυθιάς. Έζησε την εποχή της βασιλείας του Αυτοκράτορα Μέγα Θεοδόσιο και υπήρξε επίσκοπος της πόλης Ευροίας που ήταν μια από τις 12 πόλεις της Ηπείρου και ήταν χτισμένη στην θέση όπου σήμερα βρίσκεται το χωριό Χόικα. Γεννήθηκε γύρω στο 310 και απεβίωσε το 387.  Τις πρώτες 3 τετραετίες της ζωής του, τις έζησε στο Βουθρωτό της Ηπείρου όπου και δίδασκε. Λίγα χρόνια αργότερα, χειροτονείται Επίσκοπος Ευροίας.  Δένεται με τον κόσμο και σύντομα γίνεται πολύ αγαπητός. όπου ανέπτυξε πολυσχιδή δραστηριότητα υπέρ του ποιμνίου του. Παροιμιώδης παρέμεινε η μέριμνά του για τούς πτωχούς και αδυνάτους της επαρχίας του. Για όλες αυτές τις αρετές ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να θαυματουργεί. Έκτισε με βασιλικά χρήματα ναό, τον οποίο και διακόσμησε μεγαλόπρεπα. Οι κινήσεις του και τα έργα του ήταν πάντα προς το καλό των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι των εμπιστευόταν.
O Άγιος Δονάτος εκτός από την Ευροία, δραστηριοποιείται στην πόλη Ισορεία, οπού βρισκόταν στην θέση της σημερινής Γλυκύς στις πήγες του Αχέροντα, και στην πόλη Ομφάλιον όπου η ιστορία αναφέρει, πως στο σημείο αυτό ήταν η πύλη του Άδη. Το σημείο όπου από την Αχερουσία λίμνη, οι ψυχές των νεκρών ανθρώπων μεταφερόταν από τον Χάροντας στο Νεκρομαντείο.  
Στα αξιοθαύμαστα, ύστερα από δικές του παρακλήσεις στον θεό, είναι η διακοπή μιας παρατεταμένης ξηρασίας που απειλούσε με μεγάλη καταστροφή.  Γύρω στο 360 η κόρη του του Μέγα Θεοδοσίου είχε αρρωστήσει βαριά από σεληνιασμό και ο Αγ. Δονάτος, την θεράπευσε, απλά με την παρουσία του και με τις επικλήσεις του στον Θεό. Σε μια πηγή στον ποταμό Αχέροντα στην Γλυκή, όπου η ιστορία μας λέει πως ήταν καταραμένη και το νερό δεν πινόταν, ο Άγιος Δονάτος, σκότωσε ένα τερατώδες φίδι, και εξόρκισε το κακό με αποτέλεσμα η πηγή να ξαναβγάλει καθαρό νερό.
Ο Άγιος Δονάτος ανάστησε κάποιο νεκρό, για να πιστοποιήσει την αποπληρωμή ενός δανείου σε έναν τοκογλύφο, που προσπάθησε να εξαπατήσει την γυναίκα του μετά τον θάνατο του.
Σήμερα, η χάρη του εορτάζεται στις 30 Απριλίου και στην Παραμυθιά η οποία τελεί υπό αργία γίνεται λιτανεία της εικόνας του καθώς και ορισμένων οστών που σώζονται στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο κέντρο της πόλης.